اول از همه بگم چرا این همه تاخیر ، با امروز یک هفته ایی می شه که کامپیوترم پوکیده! ولی بعد ازتلاشهای فراوان و هزینه ایی معادل۲۹۰ هزار تومان دوباره سرپا شد.جالبه دقیقا ۲ ماه بعد از اتمام گارانتی Motherboard یک دفعه سوخت این جور قطعات هم که چندان تعمیری ندارن بخصوص اگه ای سی یا چیپ ستشون باشه ،هیچی ما هم مجبور شدیم(از خدا خواسته !)از cpu گرفته تا cd -rom رو عوض کنیم عوضش یک چیز توپی شد.
پ.ن :خداحافظ سینما... رسول ملاقلی پور دیگر فیلمی نخواهد ساخت
به تماشا سوگند
و به اغاز کلام
و به پرواز کبوتر از ذهن
واژه ایی در قفس است
اینها اولین کلمه هایی بود که اینجا نو شتم والان دو سال می گذره (البته با یک هفته تاخیر) واقعا چه زود گذشت انگار همین دیروز بود از اینکه می بینم تا حالا 23307 نفر به این وبلاگ اومدن خوشحالم شاید امار حدودا 2000 نفر در ماه نصبت به بعضی وبلاگها زیاد نباشه ولی باتوجه به اینکه من هفته ایی یک بار اپ می کنم و ... برای من رقم قابل توجه اییه و برام ارزشمنده با خیلی ها اشنا شدم که اینم خودش یک تجربه است می خواستم نظرات دیگران رو بدونم و بقیه هم نظرات من رو بدونن . با اینکه خیلی از برنامه هام برای اینجا عملی نشد با این حال برنامه های زیادی برای اینده دارم (اگه وقتش و پیدا کنم و مهمتر از اون حالشو داشته باشم) نسبتا از نتیجه راضیم .و از شما هم می خوام نظرات خودتون رو از طراحی گرفته تا نو شته ها بگید .
بالاخره بعد از کلی تفکر و بررسی به این نتیجه رسیدم که بی خیال قبولی در دانشگاه ازاد رشته ی شبکه ها و انتقال نیرو بشم و بریم دنبال همون الکترونیک خودمون اون هم در دانشگاه سراسری ! اخه تیپ و قیافه ما به این رشته می یاد ؟ نه والا ! این همه خودمون رو کشتیم بریم الکترونیک بخو نیم حالا بعد از این همه بریم سراغ قدرت ! اگه از اولش مثل خیلی ها زده بودیم چه می دونم عمران، نساجی یا زبان و اینجور رشته ها (توهین نشه ها !) الان دکترامون هم گر فته بودیم اخه این انصافه رشته هایی مثل الکترونیک و مکانیک رو با رشته های دیگه یکی بدونیم ؟ نه والا (حالا چون من خودم توی الکترونیک دکترا دارم انقدر بهش تعصب دارم !) حتما می پرسین اخه احمق جون با این تصمیم جهادی مگه نیاید بری سربازی ؟ ای بابا شما هم چقدر گیر می دید ، گور بابای سربازی خدا بزرگه شاید هم نرفتیم.
بگذریم حالا چند تا لینک :از مهرورزی های تازه براتون بگم که بالاترین چند وقتی فیلتر شده به چه دلیل معلوم نیست در ضمن از طرف وزارت ارشاد سایت بازتاب هم جدیدا غیر قانونی اعلام شده و همچنین نورعلی شوشتری، جانشین فرمانده نیروی زمینی سپاه پاسداران اعلام کرده که موفق شدن ارم سپاه رو روی یک ناو امریکایی حک کنن! و همچنین ریس جمهور محبوب هم در مصاحبه با تلویزیون ای بی سی عرض کردن چرا باید از حمله امریکا بترسیم ؟ خوب واقعا هم جای نگرانی نداره! اما جالبتر از همه در این مدت جشنواره فجر بود من چون نه بلیت گیرم اومد نه اینکه حال و حوصله داشتم جشنواره نرفتم و تر جیح دادم اخبار جشنواره رو دنبال کنم و فیلمها رو (اگه بعضی ها درست وحسابی اکران بشه) تو سینما ببینم می تونید خلاصه فیلمها و برگزیدگان رو اینجا بخونید.اما چیزی که بیشتر از همه توجه من رو جلب کرد فیلم اخراجی ها بود من که فیلم رو ندیدم ولی کارگردان شاخصی داره مسعود ده نمکی! کسی که بیشتر اون رو در کوی دانشگاه شناختیم کسی که با باتوم توی سر مردم می زد و شلمچه اش هم که زبان زد بود بعد از بسته شدن روزنامه ها (البته بعد ها روزنامه خودش هم به خاطر تو هین به ریس جمهور بسته شد) چون دیگه حریفی نمیدید رفت تو کار فیلم و سینما کسی که کوچکترین توانایی در این زمینه نداشت دو مستند "فقر و فحشا" و "کدام استقلال، کدام پیروزی" رو ساخت تا به این ترتیب غیر مستقیم اصلاح طلبان رو زیر سئوال ببره اما اخراجی ها حکایت دیگریست! به این جمله توجه کنید : گفتم من نه مرغ می خواهم نه سیمرغ...من شرمنده مردمی هستم که تا ساعت ۴ صبح جلو سینما ها بودند و اخراجی ها را پسندیدند اما داوران ما نظر مردم را نپسندیدند..همیشه اینطور بوده نخبگان ما عقب تر از مردم حرکت می کردند...
بنظر میاد ده نمکی هم مثل احمدی نژاد دچار توهم شده یا یک سری از دوستان خودش رو به تالار وحدت برده بوده بهتون پیشنهاد می کنم سری به وبلاگش بزنید و شرح کامل مراسم اختامیه رو از دید خودش بخونید.
به هر حال تقلید کردن از یک سری سوژه موفق کار سختی نیست (لیلی با من است و مارمولک) و به صرف خندان عده ایی کار هم مهمی نیست همانطوری که طنزهای 90 قسمتی با سرو صدای کمتری این کار رو می کنن که تا همین جای کار رو هم باید مدیون بازی اکبر عبدی و محمد رضا شریفی نیا باشه که شاید بشه گفت خودشون رو خراب کردن!
پ.ن :
اما بگو ،
ای خواهر،
بگو که ما چه کنیم؟
لحظه ای بنگر که ما چه می کشیم ؟
دمی بما گوش کن تا مصا ئب خویش را با تو باز گوئیم،
با تو ای خواهر مهربان !
این تو هستی که باید بر ما بگریی !
پ.ن: بر گرفته از کتاب شهادت تالیف دکتر علی شریعتی